- ölmüş
- f. sif.1. Həyatı tərk etmiş, vəfat etmiş, keçinmiş. Bu səslər kimin isə, ölmüş bir adamın minacatını çəkirdi. M. C.. // İs. mənasında (adətən cəm şəklində). Ölü. Ölmüşlər və dirilər. – Belə ölmüşlərə fəda dirimiz. S. Ə. Ş.. Könül var ki, vulkan kimi alov saçar hər yana; Həq söyləyən ilhamları ölmüşlərə can verər. . . H. C..2. Nəvazişlə məzəmmət məqamında işlənir. <Bəy:> Ay ölmüş, nökər olanda nə olar, dedik bir söz danış, söz olsun. M. C.. // Eyni mənada körpə uşaq və ya heyvan haqqında. <Nərgiz> toppuşu göstərib tövşüyətövşüyə dedi: – Ölmüş gör necə qəşəngdir, ana! Ə. M..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.